اتحاد و اعتماد برای ایجاد ثبات و داشتن سیستم پایدار در بلند مدت برای کشور از هر چیزی مهم تر است .
تقریبا یک سال از تایید و رای اعتماد همین مجلس به وزیر پیشنهادی دکتر روحانی رئیس جمهور کشور می گذرد . این مدت زمان بسیار کمی برای مشخص شدن توانایی یا عدم توانایی یک وزیر می باشد با توجه به ابن نکته که قوانین جدید برنامه های جدید و.. توسط مجلس تایید و تصویب می شود و بدون آن اجرائی نمی گردد ، هنوز اجرائی نشده یا نتایج خاصی بدست نیامده است . هنوز اتفاق خاصی در سیستم علمی کشور رخ نداده یا نتایجی بدست نیامده است. این مجلس که خود نماینده منتخب مردم در سه سال قبل بوده اند آیا به این نتیجه نرسیده اند که بهتر بود از قبل این وزیر را تایید نمی کردند ؟ آیا نظر مردم و مخصوصا جامعه علمی کشور دکترها ، مهندس ها ، استادان ، دانشجویان و.. در طی سه سال گذشته تغییر و به روش جدید تبدیل نشده است ؟ چرا عجله ؟ چرا نمایندگان مجلس در یک سال باقی به مرتب کردن کارنامه خود و پایان کارهای نیمه تمام مجلس توجه نمی کنند و باز خواست را به نماینده گان جدید در سال آینده واگذار نمی کنند . ؟ این اتفاق علاوه بر تاثیر امروز بر انتخابات نمایندگان مجلس در سال آینده نیز بسیار تاثیرگذار خواهد بود .
امروزه تمام گفته ها و شنیده ها در مورد استیضاح وزیر اری یا خیر است و مواردی دیگر از نظرها دور مانده
نظر دانشجویان و استادان ، نخبه ها و دانش پژوهان چیست ؟ در اولین خواسته ثبات و پایداری در تصمیمات و انتخاب ها را خواستار هستند زیرا عزل و نصب ها ، ضد و نقیض ها اعتماد و دادن امور به مدیر و پس از چندی دخالت و عدم اعتماد به مدیر و اعمال نظرات خود و در پایان بازخواست از مدیری که واقعا اجازه تغییر به او داده نشده علاوه بر نا امیدی مدیر ؛ مجموعه متاثر از او دانشجویان و استادان را تا یک سال آینده منتظر و سست می کند . یک سال طول می کشد تا سیستم اطمینان از ثبات یافته و آغاز بکارهای جدید و خوب نماید.
نظر مدیران و دولت مردان کشورچیست ؟ اگر اعتماد دارید و امور را به ما سپردید کمی صبر کنید تا نتیجه حاصل شود و اگر ندارید به ما نسپرید و خودتان امور اجرایی را انجام دهید و از ما توقع نداشته باشید . این مورد سبب شانه خالی کردن مدیران و افراد با صلاحیت از قبول مسئولیت و تلاش در بهبود می شود . ما باید به دولت و مدیران اعتماد بدهیم و حمایت کنیم .
نظر مردم داخل و خارج کشور چیست ؟
کلا در هیچ شهر ایران و هیچ کجای دنیا مردم و ملت ها ، سیستمی را که دارای ثبات در تصمیم گیری و پایداری در تلاش ها نیست را جدی نگرفته و به آن اعتماد نخواهند داشت . در داخل ایران مردم دچار شک در اتحاد و تصمیم گیری ها خواند شد . چیزی که ممکن است در داخل و خارج کشور معمول شود اینکه این گفته ؟ این تصمیم ؛ این مدیر ، این مسئول و.. هم سریع رفتنی و عمر کوتاه ، دو روزی است . بنابراین نه مردم داخل و نه خارج از کشور برای برنامه ریزی های خود و بلند مدت طرف قرارداد و رابطه با سیستم های پایدار و با ثبات می شوند. ما طرف های مشارکت خارجی را از دست داده و در داخل به دلیل همین عدم ثبات ملت دست روی دست گذاشته و منتظر خواهند ماند .